Word abonnee

Kies nú voor een abonnement met korting in NL

Abonneer nú met korting

Opgeknapt pand met buitenkeuken uit 1910

Ton stond niet echt te springen, maar gelukkig wist Lida hem te overtuigen van de charmes van het ruim honderdjarige huis. Ondertussen is het een prachtig opgeknapt pand in sober-chique stijl en wonen ze er met zoveel plezier in, dat ze nooit meer weg willen.

Opknapper gezocht

“Ooit woonde hier een gezin met negen kinderen, zonder een eerste verdieping met slaapkamers, en was er in de woning ook nog een kruidenierswinkel gevestigd. En dan te bedenken dat wij het met twee kinderen al aan de krappe kant vonden.” Lida zocht al jaren op Funda naar een op te knappen pand, dus toen dit huis voorbijkwam, maakte haar hart een sprongetje. Haar man Ton was echter niet overtuigd. Het huis, gebouwd in 1910, was niet heel groot en er moest alsnog heel veel gedaan worden. Bovendien waren ze net klaar met hun toenmalig huis. Na veel wikken en wegen ging de kogel door de kerk. Ze kochten het pand en verzetten in twee maanden tijd enorm veel werk: alles werd gestuukt, er werd een paar meter aan de achterzijde uitgebouwd, er kwam een nieuwe keuken, een bijkeuken, een houtkachel en heel veel sfeer!”

Veranda én buitenkeuken

Achter het huis staat een ruime schuur die door de bewoners zowel binnen als buiten is opgeknapt. Op de zolder hebben de zoons van Lida en Ton een heerlijk eigen plekje. Twee jaar geleden is er een stoere veranda aan de schuur gebouwd, inclusief een buitenkeuken. Ook hier is de stoer-sobere stijl doorgevoerd. “Toen de veranda klaar was, werd het direct mooi weer, dus de eerste zomer hebben we hier uren doorgebracht.”

Huizen stylen

Lida volgde de afgelopen jaren een opleiding tot interieur- en verkoopstyliste. “Wij verkochten onze vorige huizen heel erg snel. Dat kwam mede door het interieur. Daarom heb ik me ook gespecialiseerd in het stylen van huizen die verkocht moeten worden, met mijn zaak stylingnaarjehart.nl.”

Bron: Wonen Landelijke Stijl oktober/november 2015 | Fotografie: Anneke Gambon | Tekst: Wilma Tjalsma