Nieuwe authenticiteit net over de taalgrens
Blijven waar we zijn of verhuizen? Renovatie of nieuwbouw? Allemaal vragen waarmee Koen en Sonja worstelden. Uiteindelijk kozen ze voor een nieuw huis op voor hen relatief onbekend terrein.
Lange zoektocht
Zeventien jaar hadden Sonja en Koen lief en leed gedeeld in hun rijtjeshuis aan de rand van Sint-Truiden (BE). “We hebben daar met veel plezier gewoond”, vertelt Sonja. “Toch groeide bij ons de drang om landelijker te gaan wonen. In eerste instantie hebben we in de buurt gezocht naar een bestaande boerderij of hoeve om te renoveren. Na drie jaar zijn we die zoektocht gestaakt. Er scheelde altijd wel iets: er was nog te veel werk aan om het naar onze zin te maken, de bijkomende kosten waren onvoorspelbaar …” Op dat moment besloten ze het anders aan te pakken en naar een stuk bouwgrond te zoeken. Dat vonden ze uiteindelijk in het uiterste noorden van de provincie Luik. “We kenden de regio niet echt, maar toen we hier toevallig voorbijreden, zagen we twee percelen te koop staan. We zijn nog enkele keren teruggekeerd en daarna hebben we de knoop doorgehakt.”
Pendelen
Over het huis dat op hun pas verworven bouwgrond moest komen staan, hadden ze een duidelijk idee: een authentiek ogend huis met karakter, zo veel mogelijk gebouwd met oude bouwmaterialen. In die opzet lijken ze geslaagd: alleen de jonge planten in de zelf ontworpen tuin verraden dat het om een nieuwe woning gaat. Nochtans kwam dat huidige eindresultaat er niet zonder horten en stoten. “De bouwvoorschriften waren veel strenger dan we verwacht hadden”, legt Koen uit. “We hebben onze plannen – we hadden het huis zelf getekend – meermaals moeten bijschaven. Een bijkomend probleem was dat we ons vorige huis intussen al te koop hadden gezet en dat dat binnen een week verkocht was. We zijn toen tijdelijk in een appartement gaan wonen, maar omdat het hele proces zo lang duurde, zijn we daar uiteindelijk twee jaar blijven hangen. Bovendien wilden we alles zelf zo nauwgezet mogelijk in de gaten houden. Dat betekende dat we voortdurend moesten pendelen van het appartement naar het huis. Toen onze nieuwbouw eindelijk bewoonbaar was, zijn we er dan ook zo snel mogelijk ingetrokken.”
Hoogtes benutten
Nu lijken die problemen ver weg. Het afgewerkte huis heeft buiten al een enorme wauw-factor, maar binnen wordt die zo mogelijk nog groter. Zodra je binnenstapt, valt je oog meteen op de zeer hoge plafonds. “3,40 meter”, beaamt Sonja. “Ik hou zowel van schuren als van herenhuizen. Deze woning is daar de perfecte mix van.” “Als je zulke hoogtes hebt, vind ik het zonde om die te verbergen”, vult Koen aan. “We zijn geen mensen die alles bewaren. Een zolder hebben we dus niet nodig, en dus kunnen we alle ruimtes open laten tot de nok.”
Antiek
De landelijke stijl van buiten zet zich ook binnen door. Het leeuwendeel van de materialen, meubels en accessoires in huis draagt een lange geschiedenis met zich mee. Op zich niet zo verwonderlijk, want als handelaar in antiek en oude bouwmaterialen weet Koen waar in binnen- en buitenland hij moet zoeken. “En toch is dat niet altijd even makkelijk als je zelf bouwt”, zegt hij. “De oude balken en deuren bijvoorbeeld hebben we al gekocht voor het huis er stond. Op die manier konden we de plannen eventueel nog aanpassen, wat niet kan als je pas begint te zoeken als de ruwbouw er al staat. Veel van de losse items zijn dan weer stukken die ik oorspronkelijk gekocht had om ze te verkopen, maar die we zo mooi vonden dat we ze hier een plekje gegeven hebben. Het is best mogelijk dat die op termijn wel verkocht worden en er weer nieuwe stukken in hun plaats komen. Zo blijft het interieur voortdurend in verandering.”
Provençaalse droom
Hoewel ze veel tijd, energie en vooral liefde in hun woning gestopt hebben, zien Koen en Sonja zich hier toch hun oude dag niet slijten. Stiekem dromen ze al jaren van een eigen stekje in Zuid-Frankrijk. De laatste tijd is de lokroep van het zuiden alsmaar sterker geworden. “Door mijn werk vertoef ik sowieso al vaak in Frankrijk. Er is daar veel meer affiniteit met antiek, dus dat zou ik daar perfect kunnen blijven doen. In het ideale scenario zouden we dat willen combineren met een B&B. Op rustige momenten kan ik Sonja helpen in de B&B, en als daar even geen gasten zijn, kan Sonja met mij mee op antiekjacht”, aldus Koen. “Ik kijk er nu al naar uit”, valt Sonja hem bij. “We zijn graag samen, en we doen ook graag dingen samen. Het zou dus leuk zijn, als we dat in de toekomst meer kunnen gaan doen.” “Het zal wel nog niet voor meteen zijn”, oppert Koen. “We gaan er pas voor als het totaalplaatje helemaal klopt: de ligging, het pand … In ons hoofd hebben we wel al een idee hoe het moet worden.” Onze nieuwsgierigheid is alvast gewekt. Wordt dus zeker vervolgd.
Bron: WLS 05-2018 | Fotografie Claude Smekens | Tekst Bert De Pau
